دورچین مزدایی

دورچین مزدایی یک غذا نیست، آیین خاصی هم نیست؛ فقط چیدمان اینگونه ی حواشی جای خواب تو هست کوچولواَک.

این روزا علاوه بر اینکه زمین و زمان رو در بیداری با اون دو تا پای کوچولوت - که هنوز حالت پرانتزی جنینی ش رو تماماً از دست نداده - سیر میکنی و ذوق میزنی و دهن خودت و ما رو از شگفتی وا میذاری،  در حالت خواب هم مث عقربه ی ساعت و نه انگار، چیزی فراتر از اون، بر روی انواع موجهای دورانی و سینوسی و کسینوسی در جریان و در حرکتی. و این چیدمان به تو کمک میکنه که رشته ی خوابت پیوسته تر باشه و بند دل ما نیز. که اگه نباشه این چیدمان، نیم شبانی که در مدار مزدایی خودت به یکی از اجرام غیر لطیف اطراف رختخوابت برخورد کنی، آسمان بی ماه و خورشید خونه ممکنه شهاب بارون فریادت بشه و همه ی سیارکها و ستاره های خفته و آرام رو بیدار و متلاطم کنه. یه دقایقی از سحرگاهان هست که خونه مون ماه و خورشید نداره چون من و بابا میریم که برسوندم سر سرویس اداره و برگرده. اینجوریاست که باید همه ی تدابیر امنیتی واسه خواب ناز نی نی ستاره لحاظ شده باشه.

بماند که تا خوابوندنت چقدر عمودی و افقی وول میخوری و یه چندین بار باید ورت داریم بذاریمت توی مدار خودت که بخوابی و باز خارج بشی و جیم بزنی و چرت من و بابا رو پاره کنی و باز بخوابونیمت و باز شیر بخوری، آب بخوری، راه بیفتی و باز و باز و باز. بیقراری توام دراومدن انفجاری چهار دندون پیش دیگه ت بهمراه هیجان دایمی تر شدن پروژه ی راه رفتنت، حسابی مدارات حرکتی تو و اعصابی ما رو به بازی گرفته این روزا، میدونستی وروجک!