فاتح قله ها و قلبها

با تمام وجود بزرگ شدنت رو سر میکشم. حالا دیگه، تو فاتح همه ی ارتفاعات خونه ای. میز و مبل و تخت و چارپایه و پله و پله و پله و ... بیرون که زیاد نمیریم ولی قطعاً اونجام هر چی بلندی باشه رو تو در خواهی نوردید.‌ وقتی از سرسره ی سه پله ای کوچیک خونه بالا میری و وایمیستی روی اون لبه ی بی نرده و لیزش و دستات رو مث قهرمانا میبری بالا و یه صدای شبه فریادِ تارزان گونه ی غرورآمیزی از خودت متصاعد میکنی و چشات همینجور گرد میمونه و برق میزنه، هم دلم میریزه بدوم بگیرمت هم قند توش آب میشه که ببین فسقلی ما رو!
سرگرمی های شادمانه ی این روزات طی طریقه، هی توی خونه راه میری و لذتبخشترش یه چیزی هم مث چوبی، چنگالی، میله ای، سیخی، ... توی دستته و جیم میزنی. قشنگ فرار میکنی وقتی میفهمی داری شیطنت میکنی و منم باس به یه ترفندی از اینهمه خطر دورت کنم. گفتگو نداره که چقدر این روزا زمین میخوری که گاهی دردناکه و فغانت رو بهوا میبره و گاهی هم به بوسه و آغوش و خنده ی حواس پرت کنی ماها در دم به فراموشی سپرده میشه. عشق میکنی قوطی ای شیشه ای، ظرفی دستت بِدن و یه عالم چیز میز که هی بریزی توش درش رو ببندی، باز، بازش کنی خالی کنی، چیز پرت کنی، دنگ و دونگ قاشق و ملاقه رو به قابلمه ها بکوبی و آشی برام بپزی با وجبها روغن روش؛ که غذاها رو به اتفاق فرش و سفره و میز و هر چیزی که دم دستته پخش و پلا و صرف کنی. عشق میکنی هی هر کی رفت سراغ یخچال بدو خودت رو بهش برسونی و وایستی جلوش به سیاحت که چی ورداری یا هی یه جور خوشمزه ی خوردنی ای بگی "کِک، کِک (کیک)" که وسوسه کنی آدمو بخوردت. عشق میکنی دنبال سر من راه بیفتی و بپری توی دستشویی و حمام که بری سراغ کاسه ی توالت یا روی چارپایه وایستی آویزون دستشویی بشی و هی مسواکِ توی دستت رو ببری زیر شیر آب بکنی توی دهنت اون چند قطره آبش رو بمکی و دوباره از نو. اصلن عشق میکنی با لگن دستشویی اهورا و دائم قطعاتش رو از هم سوا میکنی و روی هم میذاری و ما جراتی که دو قطعه ی بالاییش رو روش بذاریم تا همیشه آماده ی جیش و پی اهورا باشه نداریم که، به آنی خودت رو بهش میرسونی و باید از دهنت بگیریمش، گو اینکه گهگاه زود نمیرسیم و با اون دهن کشف کننده ی نازنینت یه حداقل بررسی هایی ازش بعمل آوردی و واسه همینم شیفته ی اون بخش اسفنج فشرده ایِ بابِ دندونش شدی! عشق میکنی هی بری سراغ جاکفشی و کفشای بابا رو که واسه پاهای تو قد یه قایقه پات کنی و بخوای راه بری، پات بره و کفشه جا بمونه رو زمین و باز تکرار و تکرار، هر چند که خیلی مجالی بهت نمیدم به کفشا ور بری و تیز ورِت میدارم از اون حوالی. عشق میکنی به این چی و اون چی اشاره کنی و با نگاهت برامون توضیح بدی که چیه و ازش چه استنباطی یا درخواستی داری.؛خصوصاً به عکسایی که به تازگی ازت به دیوار خونه زدیم و با نیروانا و اهورا توشون میدرخشی و وقت تعویضت برای اینکه کمتر لگد بپرونی یا بخوای در بری باهاشون سرگرمت میکنم. عشق میکنی قاطیِ بازیِ نیروانا و اهورا بشی و توی جمع خونواده میزان حساب شدن عددت هی بالا و بالاتر بره. خداییش نمیدونم عددِ بودنت توی قلبمون از کی به بی نهایت رسید ولی میدونم که تا هستیم بی نهایت میمونه کوچولوی دوست داشتنیِ ما. ‌